Κρίμα που πέρασαν τα χρόνια...

Άνοιξαν λοιπόν και φέτος τα σχολεία-πως δε θα μπορούσαν άλλωστε-και μετά από αρκετά χρόνια δεν είχα άγχος αν χάσω την πρώτη μου ώρα...Μία μέρα της τρέχουσας βδομάδας ο αδερφός μου(ας σημειωθεί πως έχει να φάει ψωμί ακόμα) έφερε μαζί του ένα θέμα έκθεσης για προετοιμασία ενός διαγωνισμού,σε πανελλαδικό επίπεδο,που απευθυνόταν στους μαθητές της τρίτης τάξης του Γυμνασίου.Και μου θύμησε κάτι από τα παλιά,τους σχολικούς διαγωνισμούς...Έτρεξα κατευθείαν να συντάξω ένα κείμενο δοκιμιακού πάντα-αδυνατώ να εκφραστώ διαφορετικά- χαρακτήρα,ως απόφοιτος λυκείου πλέον...Σας παρουσιάζω αρχικά το θέμα-δε πρόκειται να το σχολιάσω,αλλά αφήνω σε εσάς τη κριτική:«Ως εκπρόσωπος της μαθητικής κοινότητας του σχολείου σου να συντάξεις μία επιστολή που να απευθύνεται στον Πρόεδρο του ελληνικού Κοινοβουλίου, στην οποία να αναφέρεσαι στα προβλήματα που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες και να προτείνεις λύσεις στο πλαίσιο των αρχών και διαδικασιών της Δημοκρατίας».Να τί θα έγραφα..

Κύριε Πρόεδρε,
Δεν έχει περάσει και αρκετός καιρός από τη θέσπιση των συλλογικών οργάνων για τη παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας…Κι όμως, παρά την αγαθή προσπάθεια των φορέων για την κατάκτηση θεμελιωδών ελευθεριών ανά τον κόσμο, η κατάσταση σε ένα σημαντικό μέρος του πλανήτη μας έχει ελάχιστα μεταβληθεί ˙ κρίση των θεσμών της δημοκρατίας, ραγδαία αύξηση των δεικτών της ανεργίας και της ανέχειας, στις παρυφές των οποίων κινούνται άλλωστε οι κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις, συνεχή και καλλιεργούμενη από τα διάφορα οικονομικά και πολιτικά κέντρα ροπή προς τον πόλεμο και τη σύρραξη γενικά, αδυναμία αποστολής άμεσης βοήθειας στους οικονομικά εξαθλιωμένους, φαινόμενο που δε περιορίζεται στις υπανάπτυκτες, αλλά δικτυώνεται πλέον και στις βιομηχανικά προηγμένες χώρες της υφηλίου… Μία γενικευμένη επομένως κρίση που δεν έχει χρώμα εθνικό, δε γνωρίζει εθνικά σύνορα και πρωτίστως μας αφορά όλους.

Ο Αριστοτέλης είχε επισημάνει σε ένα από τα έργα του:«Εκλογή αντιδημοκρατικόν, κλήρωση δε δημοκρατικόν».Φθάσαμε ωστόσο σε μία εποχή, που να δηλώνουμε πως κάθε τι νόμιμο είναι και ηθικό! Από τη ρίζα της η δημοκρατία(δήμος=λαός + κράτος=εξουσία) σημαίνει την υπερίσχυση της βούλησης των πολλών. Ποιός ωστόσο εξασφαλίζει ότι η γνώμη των πολλών είναι η σωστή(και για να μην παρεξηγηθώ με τη σημασία του ονόματος «σωστός»),αυτή δηλαδή που θα βγάλει την πολιτεία από το τέλμα και θα την οδηγήσει στην ακμή και την άνθιση; Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι το πολίτευμα της δημοκρατίας είναι λαθεμένο και πως πρέπει άμεσα να καταργηθεί. Χρειάστηκε πολύ αίμα και μια σειρά από αγώνες για την κατάκτηση των δικαιωμάτων της ελευθεροτυπίας και της ισονομίας. Το πόσο εφαρμόζονται στην πράξη οι κατακτημένες αυτές στις διακηρύξεις ελευθερίες και αν πραγματικά ισχύουν για όλους τους ανθρώπους αδιακρίτως και ανεξαιρέτως κοινωνικής, οικονομικής, εκπαιδευτικής ή άλλης κατάστασης δεν αποτελεί μέριμνα της δημοκρατίας, αλλά φροντίδα των πολιτών που την ασκούν. Η αδυναμία όμως του εξαιρετικού αυτού πολιτεύματος είναι η αρχή της πλειοψηφίας, με αποτέλεσμα η μεν κρατούσα τάξη να διατηρεί επ'αόριστον, μέχρι τουλάχιστον η πολιτεία να καταποντισθεί, τα πολιτικά της προνόμια,οι δε μειονότητες να παραμένουν στο περιθώριο των πραγμάτων και βραδέως, αλλά σταθερά να απορροφώνται από τους πρώτους. Το πλήγμα συνεπώς από την προσπάθεια των κομμάτων-που αποτελούν τη βάση επικοινωνίας ανάμεσα στο δημόσιο και ιδιωτικό βίο- για αποφυγή του πολιτικού κόστους-του κομματικού κόστους θα τολμήσω να ονομάσω, γιατί δεν ασχολούμαστε με την πολιτική, αλλά με την..κομματική-είναι διττό: πολιτική διαφθορά και έκλυση των πολιτικών θεσμών από τη μία πλευρά, και αδυναμία αντιμετώπισης των σημαινόντων οικονομικών προβλημάτων που ταλανίζουν την κοινωνία από τη άλλη. Αν θέλουμε να αποφύγουμε μία επάνοδο σε αυταρχικό καθεστώς είναι επιταγή να κατανοήσουμε πως δεν υπάρχουν πολίτες και πολιτικοί, παρά πολίτες-πολιτικοί και κυβερνώντες. Αυτό που πρωτεύει λοιπόν δεν είναι να κατηγορούμε την ίδια τη δημοκρατία, που ως ανθρώπινο δημιούργημα φέρει και τις αρετές και τις κακίες της. Απαιτεί σωστά ενημερωμένους πολίτες που να συνεργάζονται στη βάση της πολυφωνίας και των κοινοβουλευτικών συστημάτων, σύμφωνα με τα οποία οι αποφάσεις είναι αποτέλεσμα διαδικασιών διαπραγματεύσεων και συναίνεσης. Η σημερινή κρίση των πολιτικών θεσμών ανακλά έναν ατομικό εσωτερικό κλονισμό˙ κρίση στην πίστη των δυνάμεων και της ψυχής του ανθρώπου, όπως έγραψε και ο Σεφέρης.

«Οι πλούσιοι πλουσιότεροι,και οι φτωχοί φτωχότεροι» είναι η καταστατική αρχή που χαρακτηρίζει τον…πολιτισμένο κόσμο! Στις σύγχρονες πολιτισμικά πολυμερείς κοινωνίες παρατηρείται ένα παράδοξο: το «εμείς» είναι ένα σύνολο από κατακερματισμένα «εγώ».Και το τελευταίο χαρακτηρίζει τις σύγχρονες σχέσεις, πράγμα που ήδη από προηγούμενους αιώνες είχε αρχίσει να διαφαίνεται. Καθώς λέγει και ο Ντοστογέφσκυ «έφτασε τελικά ο άνθρωπος να αποτραβιέται, να αποκόβεται από τον άλλο και το όλο μέσα στο οποίο ζει αυτός και το κάθε άλλο».Υπάρχει δηλαδή ένα παραποιημένο «εμείς»,το οποίο αδυνατεί να ενεργεί συλλογικά και να επιτύχει στόχους που σα μονάδες είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκπληρώσουμε. Γι’αυτό είμαστε αντιμέτωποι σήμερα με υψηλές τιμές στην παροχή προϊόντων και υπηρεσιών. Η αδυναμία συλλογικής δράσης κάνει ορισμένους να πλουτίζουν μεμονωμένα, πράγμα που οδηγεί στη συσσώρευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και την εκμετάλλευσής τους από άτομα με οικονομική ισχύ. Και αυτοί οι τελευταίοι είναι που επηρεάζουν παρασκηνιακά τα πολιτικά δρώμενα και θέτουν τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους στην υπηρεσία του κέρδους. Η μαζική κατανάλωση και ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει λοιπόν παρενέργειες όχι μόνο στην οικονομική, αλλά κοινωνική και πρωτίστως πολιτική ζωή. Και να επιλέξω ένα παράδειγμα λόγω της επικαιρότητας και εγγύτητάς του. Όταν το ελληνικό δημόσιο προμηθεύεται αποκλειστικά από περιορισμένο αριθμό επιχειρήσεων, επειδή εξυπηρετούνται τα συμφέροντα ορισμένων κύκλων για τη διατήρηση τη εξουσίας τους, πώς μπορούμε και ομιλούμε για δημοκρατία, διακονία δηλαδή των συμφερόντων των πολιτών, κι όχι για παρατεταμένη παρουσία στην πολιτική σκηνή της ολιγαρχίας; Όταν ακυρώνεται η δυνατότητα προκήρυξης διαγωνισμών προκειμένου να συγκρίνουμε το συνδυασμό ποιότητας και τιμής ,η αγορά αδυνατεί να λειτουργήσει με τους νόμους της ελεύθερης οικονομίας, η οποία επιτάσσει ανταγωνιστικότητα και υψηλούς δείκτες παραγωγικότητας για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων που ανακύπτουν. Δύσκολες μέρες έρχονται, και το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι ν'αγωνιστούμε...

Στη διάρκεια του δέκατου έκτου αιώνα ο Francis Bacon διακήρυττε σχετικά με το novum organum της λογικής και της μεθοδολογίας των επιστημών: «η γνώση είναι δύναμη».Στη σύγχρονη εποχή λοιπόν τα κράτη αντλούν τη δύναμή τους ακριβώς από τη γνώση που τους παρέχει η επιστήμη. Θα πρέπει επομένως να κατηγορούμε την τελευταία για την τροφοδότηση της απληστίας των ισχυρών χωρών; Ευθύνη έχουν, δε μπορεί παρά να έχουν τα πρόσωπα που κάνουν επιστήμη του νέου τύπου, εκείνου δηλαδή με γεννήτορά του τον Νεύτωνα,η οποία μορφή επιστήμης επιτάσσει ισχύ και δύναμη πάνω στο φυσικό, αλλά και τον ιστορικό κόσμο, δηλαδή την κοινωνία. Η ίδια επιστήμη, ως ενέργεια, διάθεση και σκοπός ούτε έχει ούτε δεν έχει ευθύνη, διότι είναι ηθικά ουδέτερη. Επιστήμη και ηθική δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα συγκατοίκησης. Αν σήμερα αναγκαζόμαστε να θέσουμε το ερώτημα για την ουδετερότητα της ,κινδυνεύοντας η ίδια να παραστρατήσει στο δρόμο για την αναζήτηση του αληθινού, του ωραίου, του αγαθού, είναι γιατί το σύμπλεγμα της πρωτογενούς ή ψευδούς πληροφόρησης των μέσων ενημέρωσης, των συμφερόντων των εθνικών κρατών και της βιομηχανικής ανάπτυξης δεν έχει υπαχθεί σε καμία ηθική αξία. Για το λόγο αυτό η ανθρώπινη κοινότητα πρέπει να τοποθετήσει αφενός ασφαλιστικές δικλείδες ανάμεσα στην καθαρή επιστήμη από τη μία πλευρά και στη γεωπολιτική, την κοινή γνώμη και την εφαρμοσμένη επιστήμη από την άλλη, αφετέρου φωτεινούς σηματοδότες που να δίνουν κόκκινο ή πράσινο φως κατά περίπτωση: να προωθήσει την εκπαίδευση κι όχι μόνο τη μόρφωση, να δώσει μεγάλη προσοχή στην ευρύτητα της σκέψης και την πολυμέρεια του πνεύματος, να ενισχύσει την πίστη στην ηθική δεοντολογία, να εξασφαλίσει την προσέγγιση των κατηγοριών του πλαισίου, του σφαιρικού, του πολυδιάστατου. Με λίγα λόγια οφείλουμε με γόμωση την παιδεία να διδάξουμε τον επιστήμονα πως δεν είναι ένα εργαλείο που τάσσεται στην υπηρεσία των κρατών, αλλά μία αυτόνομη ύπαρξη που διακονεί την ανθρωπότητα. Πρέπει όμως πρώτα να αγωνιστούμε για τη βελτίωση του επιπέδου της παρεχόμενης δημόσιας δωρεάν παιδείας, που αποτελεί τον πιο ασφαλή δείκτη κοινωνικότητας και πρόνοιας, από την πλευρά της πολιτείας. Το μόνο στοιχείο αναγκαιότητας των φροντιστηριακών μονάδων που έχω κατανοήσει με την ελάχιστη πείρα μου-είναι και οι ξένες γλώσσες στη μέση βλέπετε…- ήταν η πρόσθετη στήριξη στη μαθησιακή διαδικασία. Η ανικανότητα της δημόσιας εκπαίδευσης και η...σοφία της εξωσχολικής διδασκαλίας είναι απλοϊκή αντιμετώπιση του ζητήματος Η μάχη επομένως δε πρέπει να δοθεί ενάντια στους ισχυρούς του πλανήτη-αυτοί άλλωστε δε θα πάψουν να υπάρχουν-αλλά να ανανεώσουμε την πίστη στη ψυχή του ανθρώπου. 

Θα ήταν ανώφελο να αποπειραθώ να απαριθμήσω το σύνολο των προβλημάτων που ταλανίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες. Αλλά αυτό που έχω μάθει είναι πως τα προβλήματα βρίσκονται ακριβώς εκεί για να μας θυμίζουν τις λύσεις…Και για να μιλήσω κλείνοντας με το στόμα του Παπανούτσου «ο άνθρωπος έχει ευθύνη όχι μόνο για όσα πράττει, αλλά για ό,τι,- προπάντων για ό,τι- κάποτε παρέλειψε να πράξει».Σωτηρία από την ευθύνη στα ηθικά όντα όπως είναι ο άνθρωπος δεν υπάρχει. Σε οποιοδήποτε σημείο της φάλαγγας κι αν βρισκόμαστε πρέπει όλοι-κι οι μικροί και οι μεγάλοι-να αναδεχτούμε τις ευθύνες μας.

Σας Ευχαριστώ για το χρόνο σας

Το έγραψα και σε άλλη ανάρτηση ευτυχώς που δεν υπάγομαι πλέον στη μέση εκπαίδευση με τους ανίκανους διορθωτές των εκθέσεων...Θεός παιδιά φυλάξει!!Άρε φίλε μου Μπότσαρη-ναι,ναι απόγονος του Μάρκου,καλά βλέπετε-τί σου έμελε να πάθεις....Για όσους δυσπιτούν προς τη βλακεία αυτών που κρατάν τις τύχες των μαθητών στα χέρια τους ο Βασιλάκης αποτελεί το πιο ζωντανό παράδειγμα!!!Σαράντα ολόκληρα μόρια διαφορά στο μάθημα της Έκφρασης-Έκθεσης(80-40 και δε θυμάμαι τον τρίτο,αλλά μέσο όρο κάπου στο 15 τελικά)....Μετά από αυτό πρέπει να αρχίσουν εκεί στο Υπουργείο να αναθεωρήσουν τον τρόπο εξέτασης...ΈΛΕΟΣ.Και μη νομίζεις πως σε ξέχασα...Ετοιμάζω μία ανάρτηση μόνο δικιά σου!!Την καλημέρα μου..