Τί λες ρε καραγκιόζη;

Να λοιπόν τι διάβασα στην τοπική εφημερίδα της πόλης μας σε ένα άρθρο από τον πέως...ε συγγνώμη τέως πρόεδρο της ΟΕΦΕ: 
«Δεν επιτρέπεται η σχολική επιτυχία να εξαρτάται από το πορτοφόλι των γονιών», υποστήριξε η πρώην ομοσπονδιακή Υπουργός Παιδείας της Γερμανίας Edelgard Bulmahn το καλοκαίρι του 2005 στην παρουσίαση μελέτης για την έκταση των φροντιστηρίων στη χώρα της. Η συζήτηση για το κόστος της παράλληλης απογευματινής εκπαίδευσης στα γερμανικά nachhlfe είναι ανοιχτή, αλλά όχι ιδιαιτέρως φορτισμένη. Σημαντικές, μάλιστα, φοροαπαλλαγές των γονέων επιβεβαιώνουν την πολιτική βούληση για την τυποποίηση του φαινομένου. «Δυστυχώς πολλοί γονείς προτιμούν να πληρώνουν παρά να κάνουν βελτιώσεις στο σχολείο...», λέει ο εκπαιδευτικός αναλυτής Marriot Kraus και συμπληρώνει «... η κοινωνία δεν περιμένει...». Η φράση αυτή είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στο διάλογο για τη φροντιστηριακή αναγκαιότητα. Ο Mike Baker, εκπαιδευτικός συντάκτης του BBC, σε άρθρο του με τίτλο «society does not wait» αναρωτιέται «χειροτερεύουν τα σχολεία ή έχουν αυξηθεί οι ανησυχίες και οι προσδοκίες των γονέων;». Η πίεση των γονέων είναι τέτοια που ανάγκασε τη βρετανική κυβέρνηση να παραδεχτεί ότι η μάθηση στο σύγχρονο σχολείο δεν διαφοροποιείται ανάλογα με την ικανότητα του μαθητή. Ο Ken Boston, επικεφαλής του νέου προγράμματος σπουδών της δευτεροβάθμιας, δε δίστασε να θεσπίσει τη λειτουργία απογευματινών φροντιστηριακών μαθημάτων από το 2008 στο δημόσιο βρετανικό σχολείο. Παράλληλα, η κυβέρνηση δημιουργεί άμεσα μητρώο οικοδιδασκάλων και φροντιστηριακών κέντρων που γνωρίζουν θεαματική άνοδο τις τελευταίες δεκαετίες. 
«Την τελευταία δεκαετία οι άνθρωποι προετοιμάζονται ώστε να εναποθέσουν χρήματα για να παρέχουν στα παιδιά τους τα καλύτερα δυνατά φροντιστήρια», τονίζει ο John Morris, διευθυντής του Institute of Education του Δουβλίνου, του κορυφαίου Grind School που προετοιμάζει τους Ιρλανδούς για τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας. Το φροντιστήριο δεν αποτελεί ένα εγχώριο φαινόμενο ,αλλά διεθνές και διαχρονικό εκπαιδευτικό γεγονός. 


Σε ποιό φροντιστήριο σου τα έμαθαν αυτά ρε μάγκα;Ακούστε(ή μάλλον διαβάστε) τι θέλει σε ελεύθερη μετάφραση,μακριά από το καμουφλαρισμένο πόστο του, ο κύριος αυτός να μας πει:«Ξηλωθείτε,μαλάκες γονείς,για να σπουδάσετε τα παιδιά σας...Ποιός νομίζετε ότι είναι ο γιος ή η κόρη σας?Θέλετε και δωρεάν παιδεία!Πληρώστε,για να πάρετε.Ξεχάστε τα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια˙αυτά ανήκουν πλέον σε άλλες περιόδους,όπου ο κόσμος πεινούσε και το κράτος έκανε αγαθοεργίες.Το μέλλον είναι τα φροντιστήρια,οι σύγχρονες πηγές γνώσης και σοφίας.Εδώ έχουν συγκεντρωθεί τα μεγαλύτερα μυαλά,με εμπειρία και εξειδικευμένη γνώση,που εγγυώνται θεμελίωση της επιτυχίας˙ποιά είναι η επιτυχία όμως δε διευκρινίζεται...Με εξατομικευμένες μεθόδους μάθησης δεσμευόμαστε την εισαγωγή του κανακάρη σας σε ανώτατη ή τεχνική σχολή-κάπου θα χωθεί και αυτός δε μπορεί!Αν και ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι ανύπαρκτος,εμείς γνωρίζουμε πολύ καλύτερα από το παιδί σας,ποιό τμήμα του ταιριάζει,καθώς περνάμε μαζί ατελείωτες ώρες,ακόμη και τα σαββατοκύρικα.Έχουμε γίνει οι καλύτεροι φίλοι,και πρόκειται να τον στηρίξουμε στις δύσκολες καταστάσεις,άν βέβαια μας ματσώσετε καλά...Ας πλουτίσουμε εμείς,να φτωχείνετε εσείς.Είναι το τίμημα των σπουδών και της απόκτησης εφοδίων.'Ετσι πάνε αυτά.Δε μπορείτε να έχετε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο!Λαός είστε και πρέπει να το γνωρίζετε».

Μία προσεκτικότερη ανάγνωση θα μας έπειθε ότι το φαιδρό της παραπάνω μετάφρασης(έπρεπε να δώσουμε ,έστω και στο ελάχιστο,κάποιο εύθυμο,στις γκρίζες μέρες,τόνο),δεν απέχει αρκετά από την πραγματικότητα.Θα μιλήσω με λόγια που οι ίδιοι μας δίδαξαν-θα έλθει και η ώρα που όλα αυτά θα στραφούν εναντίον τους:Κοιτάξτε αρχικά με τι συχνότητα αναφέρονται παραδείγματα και ηχηρά ονόματα.Η επίκληση στην αυθεντία-τρόπος πειθούς-(εγώ εντωμεταξύ δε ξέρω κανέναν από αυτούς τους κυρίους...) με τη χρήση τεκμηρίων-μέσα πειθούς- στη συγκεκριμένη περίπτωση,νομίζω,δεν ενισχύει την επιχειρηματολογία του συγγραφέα,αλλά αντίθετα την υποκαθιστά.Δε μας δίνει να καταλάβουμε ,γιατί να απευθυνόμαστε στα φροντιστήρια,κι να μην αγωνιστούμε για τη βελτίωση του επιπέδου της παρεχόμενης δημόσιας δωρεάν παιδείας,που αποτελεί τον πιο ασφαλή δείκτη κοινωνικότητας και πρόνοιας,από την πλευρά της πολιτείας.Το μόνο στοιχείο αναγκαιότητας των φροντιστηριακών μονάδων που κατανόησα ήταν η πρόσθετη στήριξη στη μαθησιακή διαδικασία.Η ανικανότητα της δημόσιας εκπαίδευσης και η...σοφία της εξωσχολικής διδασκαλίας είναι απλοϊκή αντιμετώπιση του ζητήματος.Σε όποιο σημείο της φάλαγγας και αν βρισκόμαστε πρέπει να αναδεχτούμε τις ευθύνες μας,διότι,όπως λέει και ένα από τα βιβλία της βιολογίας, «τη γη δε τη κληρονομήσαμε από τους γονείς μας, αλλά τη δανειστήκαμε από τα παιδιά μας».Δύσκολες μέρες έρχονται,και το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι ν'αγωνιστούμε...