«Όλα έτοιμα για τη μεγάλη γιορτή» ήταν ο τίτλος δημοσιογραφικής αποστολής στη καρδιά της κινεζικής πρωτεύουσας για λογαριασμό κρατικού τηλεοπτικού σταθμού.Κατά αυτόν τον τρόπο λοιπόν αντικρίζουμε σήμερα το...θεσμό των Ολυμπιακών Αγώνων.Ακριβώς ως ένα θέαμα πυροτεχνημάτων και εντυπωσιασμού για τη διοργανώτρια χώρα,που αποτελεί έναν άτυπο διαγωνισμό επίδειξης δύναμης και ισχύος.Πού είναι επομένως τα μηνύματα της ειρήνης και της συναδέλφωσης των εθνοτήτων κρυμμένα;Και απορώ πώς η οργανωτική επιτροπή των αγώνων είχε αποφασίσει να παραδώσει την ολυμπιακή φλόγα σε μία χώρα ,όπου η καταπάτηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι κάτι περισσότερο από προφανής.Ποιός είναι ο συμβολισμός της φετινής αθλητικής διοργάνωσης,την ώρα που ο κινεζικός λαός δε μπορεί να έχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε διαδικτυακές τοποθεσίες,εξ'αιτίας του αυταρχικού καθεστώτος που επικτρατεί;Βέβαια η κατευθυνόμενη αυτή λογοκρισία ανταποκρίνεται στην προσπάθεια συγκάλυψης των παραποιήσεων της κινεζικής εξουσίας,η οποία είναι υπεύθυνη για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης ενός δραματικά υψηλού ποσοστού επί του συνόλου των κατοίκων της.Και σε αυτά να μην προσθέσουμε την αυξανόμενη τάση της Κίνας για ρύπανση του φυσικού περιβάλλοντος,με τρόπο που να αποτελεί τον πρώτο ρυπαντή παγκοσμίως,ακολουθούμενη από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.Mε ποιά κριτήρια λοιπόν η Δ.Ο.Ε αποφάνθηκε υπέρ της διεξαγωγής των αγώνων σε μία χώρα αντίθετη προς το πνεύμα του ολυμπισμού;Τα λόγια αυτά ενδέχεται να ακούγονται ρατσιστικά και να κατηγορηθούν ότι προάγουν ένα στείρο εθνικισμό,που παρεμποδίζει την κατανόηση και υψώνει εμπόδια στη δημιουργία μίας οικουμενικής συνείδησης˙δε διαφωνώ.Όταν όμως μία χώρα επωμίζεται το καθήκον να σταθεί ενάντια σε κάθε διάκριση(φυλετική,κοινωνική,πολιτισμική...)μέσα από τη πιο σημαντική αθλητική συνάντηση ,καθήκον το οποίο άλλωστε η ίδια επέλεξε να προασπίσει και οφείλει να μην αποκλίνει από αυτό, και στο εσωτερικό της η κατάσταση μόνο απάνθρωπη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί,τότε πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε...Πώς είναι δυνατό να είναι σε θέση κάποιος να προφασίζεται πως προωθεί τη συναδέλφωση,την ώρα που δεν έχει μάθει να σέβεται;Με την έννοια αυτή ,ποιά χώρα έχει το δικαίωμα οργάνωσης των αντίστοιχων αγώνων;Είναι φυσικά δύσκολο να εντοπίσουμε εκείνο το κράτος που θα διασφαλίσει την ενότητα και τη συνεργασία,και να εγγυηθεί την αποτροπή των υπολοίπων κρατών στον πόλεμο και τη σύρραξη γενικά.Γιατί αυτό είναι το εσώτερο μήνυμα που εδώ και χιλιάδες χρόνια κομίζουν οι αγώνες,και βρίσκεται δυστυχώς καλά καμουφλαρισμένο πίσω από τις πολυδάπανες τελετές έναρξης και λήξης,πίσω από τις ιδιωτικές γιορτές των ατόμων της οργανωτικής επιτροπής(να μη θυμηθώ την ατιμωρησία της «δικαιοσύνης» στο πρόσωπο της Αγγελοπούλου για την πρόκληση πυρκαγιάς σε όμορη της οικίας της δασική έκταση),πίσω από τα υπέρογκα χρηματικά ποσά που δαπανώνται για τη κατασκευή γηπέδων,τα οποία παραμένουν αναξιοποίητα!Έφτασαν τελικά οι αγώνες του κότινου να συμβολίζουν την ικανότητα των χωρών να χορηγούν παράνομα αναβολικές ουσίες για να έχουν την πρωτοκαθεδρία σε ένα χώρο που φθάνουν τα φυσικά χαρίσματα και περισσεύει η δολιότητα και ο φθόνος.Για να θυμηθώ και τα λόγια του Καζαντζάκη : «Να ξέρεις πως κι η αντίθετη ομάδα στο βάθος δεν είναι αντίμαχη,συνεργάζεται μαζί σου,γιατί χωρίς αυτή δε θα υπήρχε παιχνίδι».
0 comments:
Post a Comment