Λίγα(όπως το εκλάβει κανείς!)λόγια για τη δημοκρατία...

Δεν έχει περάσει και πολύ καιρός από τότε που άκουσα για πρώτη φορά σχετικά με την αναρχία.Η τελευταία λοιπόν συμβολίζει την ικανότητα του ανθρώπου,όπως φαίνεται και στο παράθεμα που σχολιάζω, να είναι αποδεσμευμένος από κάθε είδους κηδεμονία και να καθορίζει ο ίδιος,δίχως καμία εξωτερική παρέμαβαση ή παρεμβολή, την προσωπική του πορεία.Σχεδόν αυθόρμητα όμως ανεβαίνει στα χείλη μας το ερώτημα:«αν η αναρχία είναι συνώνυμο της ελευθερίας,η δημοκρατία τι συμβολίζει;».Από τη ρίζα της η τελευταία σημαίνει την υπερίσχυση της βούλησης των πολλών.Ποιος ωστόσο εξασφαλίζει ότι η γνώμη των πολλών είναι η σωστή(και για να μην παρεξηγηθώ με τη σημασία του ονόματος «σωστός»),αυτή δηλαδή που θα βγάλει την πολιτεία από το τέλμα και θα την οδηγήσει στην ακμή και την άνθιση;Aυτό βέβαια δε σημαίνει ότι το πολίτευμα της δημοκρατίας είναι λαθεμένο και πως πρέπει άμεσα να καταργηθεί.Χρειάστηκε πολύ αίμα και μιά σειρά από αγώνες για την κατάκτηση των δικαιώματων της ελευθεροτυπίας και της ισονομίας.Το πόσο εφαρμόζονται στην πράξη οι κατακτημένες αυτές στις διακηρύξεις ελευθερίες και αν πραγματικά ισχύουν για όλους τους ανθρώπους αδιακρίτως και ανεξαιρέτως κοινωνικής,οικονομικής,εκπαιδευτικής ή άλλης κατάστασης δεν αποτελεί μέριμνα της δημοκρατίας,αλλά φροντίδα των πολιτών που την ασκούν.Η αδυναμία όμως του εξαιρετικού αυτού πολιτεύματος είναι η αρχή της πλειοψηφίας,με αποτέλεσμα η μεν κρατούσα τάξη να διατηρεί επ'αόριστον,μέχρι τουλάχιστον η πολιτεία να καταποντισθεί, τα πολιτικά της προνόμια,οι δε μειονότητες να παραμένουν στο περιθώριο των πραγμάτων και βραδέως,αλλά σταθερά να απορροφώνται από τους πρώτους.Στη δημοκρατία επομένως η γνώμη των πολλών επιβάλλεται και ενισχύεται με όλα τα μέσα που κατέχουν οι εκπρόσωποί της,ενώ η διαφορετική άποψη,ακριβώς επειδή είναι αλλιώτικη από αυτήν με την οποία μας έχουν πληροφορήσει,διδάξει,νουθετήσει,κληρονομήσει, σιγεί και τελικά απορρίπτεται.Αυτό που πρωτεύει λοιπόν δεν είναι να κατηγορούμε την ίδια τη δημοκρατία,που ως ανθρώπινο δημιούργημα φέρει και τις αρετές και τις κακίες της. Απαιτεί σωστά ενημερωμένους πολίτες-ο τρόπος επίτευξης της σωστής ενημέρωσης θα μας απασχολήσει σε διαφορετική ενότητα-που να συνεργάζονται στη βάση της πολυφωνίας και των κοινοβουλευτικών συστημάτων,σύμφωνα με τα οποία οι αποφάσεις είναι αποτέλεσμα διαδικασιών διαπραγματεύσεων και συναίνεσης.Η σημερινή κρίση των πολιτικών θεσμών ανακλά έναν ατομικό εσωτερικό κλονισμό˙κρίση στην πίστη των δυνάμεων και της ψυχής του ανθρώπου,όπως έγραψε και ο Σεφέρης.Και κλείνοντας δε θα παραλείψω να ευχαριστήσω την ανάρτηση «Αναρχία!!!» από το ανατρεπτικό ιστολόγιο http://spadetns.blogspot.com/,που επέτρεψε το περιδιάβασμα αυτό στο χώρο της πολιτικής.
Γ.Κ.