Καιρό είχα να γράψω...Κι θυμήθηκα ένα σχόλιο που είχα αφήσει πριν από λίγο καιρό σε ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί στα Νέα...
Ρε παιδιά σε ποιόν κόσμο ζείτε? Όταν αναφερόμαστε σε Πολιτεία,στην οργανωμένη δηλαδή κοινωνία, δεν εννοούμε τους κυβερνητικούς εκπροσώπους αποκλειστικά...Είμαστε και εμείς τμήμα,κι μάλιστα θεμελιώδες,της διακυβέρνησης και γενικότερα της πολιτικής διαδικασίας.Και να δεχτώ πως φθαίνε αυτοί που κάθονται στα έδρανα..Με ποιές αρχές και κανόνες μεγάλωσαν?Ποιά πρότυπα έχουν?Σε ποιά κοινωνία ζούνε?Ένα παράδειγμα:είναι δόλιοι γιατί είμαστε κι εμείς λωποδύτες...Αν η πολιτεία κινδυνεύει να καταποντιστεί είναι ακριβώς διότι δεν αισθανόμαστε συνυπεύθυνοι.Μαζί στην ακμή και την άνθιση,κι χώρια στις κακουχίες και τις πανουργίες??Δε γίνεται να βγάζουμε την ουρά μας απ'έξω...Είναι ώρα να κατανοήσουμε πως δεν υπάρχουν πολιτικοί ταγοί και πως δεν υπάρχουν πολίτες και πολιτικοί,παρά πολίτες-πολιτικοί και κυβερνώντες.
Το θέμα βέβαια το έχω ξαναπιάσει,αλλά είναι τόσο σημαντικό, που μία πρόσθετη αναφορά είναι απαραίτητη.Κι κάτι τελευταίο...Δεν είμαστε μόνο ευθυνόφοβοι,αλλά και τρέμουμε να αποδώσουμε τις ευθύνες,εκεί και όταν πρέπει να αποδωθούν...Αυτό που θέλω να πω είναι πως δε πρέπει να βγάζουμε τον κώλο μας απ'έξω,όσο κι αν μας στοιχίσει...
Posted by
Γ.Κ.
Labels:
Σκέφτομαι...και γράφω
3 comments:
Καλημέρα αγαπητέ
Συμμερίζομαι τις απόψεις σου για το μερίδιο ευθύνης μας.
Είναι ένα θέμα, βέβαια, πολυσυζητημένο.
Η άποψη "Το κράτος φταίει, είχε φορεθεί πολύ την δεκαετία του 80.
Το θέμα σήμερα είναι να προσδιορίσουμε την μέθοδο και τον τρόπο κατά ενός διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού.
Τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχτεί με πολλά στοιχεία , ότι αυτό γίνεται συνειδητά και όχι μόνο για λόγους ψηφοθηρικούς όπως πριν καιρό.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά στην αντίληψη της προσωπικής ευθύνης. Οι απόψεις που δυστυχώς κυριαρχούν είναι προς λάθος κατεύθυνση και αναποτελέσματικές.
Σέβομαι τους ανθρώπους με αίσθημα ευθύνης, αλλά δεν μου αρκεί η καλή τους πρόθεση. Έχω αναφερθεί με ποστ και λινκ σε συγκεκριμένες απόψεις "ειδικών" επί του θέματος που κατέχουν με επίγνωση τις αιτίες της "κοινωνικής ασθένειας."
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι το κλειδί και αυτοί είναι στην υπηρεσία όσων έλεγχουν τα ΜΜΕ και των ομάδων συμφερόντων. Ανεξάρτητα από την κυβέρνηση. Άν δεν ενεργοποιηθουν οι Ανεξάρτητες Αρχές( είναι στο περιθώριο) και δεν μπορεί μέσω αυτών να διεκδικήσει τα δικαιώματά του ο πολίτης το παιχνίδι είναι χαμένο.
Ανεξάρτητα από κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες.
Για το θέμα υπάρχουν, στοιχεία και απόψεις. Γεγονότα και συμβάντα που πνίγονται και δεν μαθαίνονται.
π,χ
Έμαθες ότι έγινε η μεγαλύετρη κινητοποίηση και διαμαρτυρία φυλακισμένων στην ελλάδα, όλων των εποχών. Δεν είπαν κουβέντα τα ΜΜΕ.
Η ενημέρωση αποκρύπτει και εμφανίζει τα ανώδυνα κινήματα και όσα δεν ενοχλούν ιδιαίτερα. Αντίθετα δημιουργούν κλίμα ηττοπάθειας και σε στρέφουν σε θέματα που τάχα εμφανίζουν "προοδευτικές" απόψεις και λύσεις από το αδιέξοδο .
Ψέμματα, φίλε.
Η δουλειά και οι εργασιακοί χώροι είναι 'στρούγκα" και το σύστημα λειώνει κάθε σκεπτόμενο πολίτη. Οπότε χωρίς την απαραίτητη και ανεξάρτητη παρεμβατική επέμβαση των αρμοδίων φορέων, οι καρχαρίες αλωνίζουν.
Μην έχουμε αυταπάτες. Το κράτος και οι μηχανισμοί αντί να κάνουν την δουλειά τους, πνίγουν κάθε υγιή σκέψη.
Κάθε αντίδραση που υπάρχει θα χτυπηθεί άγρια στου χώρους εργασίας.
Δεν μπορεί ένα άτομο όσο και να θέλει να κάνει σωστά την δουλειά του και είναι ανυπεράσπιστος από παντού.
Αυτά τα λίγα και καλό Σ/Κ
Σου έπιασα και πολύ χώρο, σόρυ:)
Έπιασες και πολύ σωστά το θέμα από διαφορετική,αλλά ουσιώδη πλευρά.Θα μπορούσα να τιτλοφορήσω το σχόλιό σου
ως ‹‹Μας κλέβουν τις ευθύνες››.Αν μπορούσα να μιλήσω με ποσοστά θα έλεγα πως η συμμετοχή για τη σημερινή
απάθεια και ανευθυνότητα(στις πραγματικές ευθύνες)είναι 30% το όλο κλίμα(οι γύρω μας) και 70% η δική μας
επιλογή.Βέβαια και να ονομάσεις τις αληθινές ευθύνες και να περιγράψεις ποσοτικά την κατάσταση δεν είναι καθόλου εύκολο...Πάντως λίγη προσπάθεια θα ήταν ευπρόσδεκτη.Ο πατερναλισμός βέβαια είναι διάχυτος ,όπως επεσήμανες.
Καλησπέρα
Όλοι έχουμε ευθύνη.
Το μερίδιο είναι θέμα οπτικής θέσης και αντίληψης ζωής.
Είναι μια γενική θέση, αυτή.
Αντικειμενική διαπίστωση ποιός θα την κάνει, όταν όλοι κατέχουμε μια "σχετική αλήθεια"?
Θα αναρωτηθώ και θα επικαλεστώ πολλούς κοινωνιολόγους και φιλοσόφους ως συμπαραστάτες.
Η στάση ζωής και πως το εννοεί ο καθένας είναι τόμοι ιστορίας και ίσως απαιτεί μεγάλη συζήτηση.
Ισως όμως φτάνουν 4-5 βασικές παραδοχές.
Στο ποστ μου έχω αναφερθεί, αναλυτικά.
Καλημερίζω, μάλλον:)
Post a Comment